Najczęściej spotykany na otwartych, zalesionych, znajdujących się w pobliżu rzek i jezior równinnych terenach Europy i Azji. BIELIK ZWYCZAJNY – błędnie nazywany orłem– jest ptakiem drapieżnym należącym do rodziny jastrzębiowatych (podrodziny myszołowów i orłanów), którego przeciętna długość życia szacowana jest na 30-40 lat. Ciekawe wydają się doniesienia naukowe, które wskazują, że średnica największego, odnalezionego gniazda BIELIKA ZWYCZAJNEGO miała prawie trzy metry, wysokość zaś wynosiła sześć metrów, a waga osiągnęła dwie i siedem dziesiątych tony [Mario Ludwig, Architekci natury, 2018].

W lutym 2019 roku pracownicy Nadleśnictwa Krynki (gmina Szudziałowo)mieli pod swoją opieką dwuletniego BIELIKA ZWYCZAJNEGO z Lubelszczyzny (obrączkowanego w Starej Jedlance). Dzięki szybkiej reakcji osób spacerujących nad zamarzniętym Bugiem w okolicach Drohiczyna ptak trafił pod opiekę pani dr n. wet. Elżbiety Moniuszko. Jego stan oceniono jako bardzo słaby z objawami hipotermii, brakiem reakcji na ogólne oględziny (ptak nie wstawał, nie miał czucia w skokach, nie stawiał oporu). Pierwsza pomoc weterynaryjna uwzględniła nawodnienie ptaka i iniekcyjne podanie środków wzmacniających. Przez trzy tygodnie BIELIK przebywał w Ośrodku Rehabilitacji Dzikich Ptaków i Ssaków „Przytulisko” w Studzionce, gdzie przeszedł proces rehabilitacji.

W przypadku BIELIKA ZWYCZAJNEGO istotne w procesie przywracania go naturze były cztery, pierwsze doby. Ptak został umieszczony w ciepłym i zamkniętym pomieszczeniu. Drugiego dnia samodzielnie zaczął jeść ryby w rozdrobnionej formie, podawane przez pracownika „Przytuliska”(z uwagi na brak sprawnych skoków). Na tym etapie rehabilitacji BIELIKA nieocenieni okazali się uczestnicy nieoficjalnych mistrzostw świata w łowieniu podlodowym w Wiżajnach. Akcja pod hasłem "Ryby dla BIELIKA" okazała się sukcesem. Jednodniowe łowienie zapewniło BIELIKOWI pokarm na kilka kolejnych dni, w ciągu których odzyskiwał siły i czucie w skokach.

W piątej dobie rehabilitacji ptak został przeniesiony do woliery, gdzie zaczął używać skrzydeł, regularnie przyjmować pokarm i oddawać się ulubionym kąpielom, które dla postronnego obserwatora były zjawiskowe. Do dnia wypuszczenia BIELIKA na wolność prowadzono codzienny monitoring stanu jego zdrowia i prace opiekuńczo-pielęgnacyjne.

W dniu 26 lutego 2019 roku, nad zalewem Ozierany, BIELIK ZWYCZAJNY został przywrócony naturze.

Źródło informacji: Nadleśnictwo Krynki

/TV/