Nie wszyscy zapewne wiedzą, że rzymskokatolicka tradycja czczenia świętych 1 listopada ma ponad tysiąc lat. Poprzedza ją święto, które obchodzono 13 maja. To właśnie 13 maja 608 roku (niektóre źródła podają rok 609 inne 610) papież Bonifacy IV. postanowił, że Panteon, który otrzymał od cesarza, będzie świątynią Najświętszej Marii Panny i Wszystkich Męczenników. Poświęcił ten obiekt i kazał w nim złożyć relikwie.
Dzień 13 maja stał się dniem modlitwy za męczenników. W roku 731 papież Grzegorz III. przeniósł to święto na 1 listopada, natomiast w roku 837 Grzegorz IV. postanowił, że tego dnia w modlitwach będą wspominani nie tylko męczennicy, ale wszyscy święci. Inne źródła podają, że 1 listopada jako osobne święto ku czci wszystkich świętych ustanowił w 935 roku papież Jan XI.
Każdy wie, że pierwszy listopada to dzień odwiedzania grobów, dzień wolny od pracy, Święto Zmarłych. Wtedy też licznie odwiedzamy groby naszych bliskich, chcąc uczcić ich pamięć - choć tak naprawdę „nieświętym zmarłym” poświęcony jest Dzień Zaduszny (potocznie Zaduszki), czyli 2 listopada. Ponieważ jednak ten dzień nie jest ustawowo wolny od pracy, zwyczajowo już 1 listopada ozdabiamy nagrobki, wcześniej je myjemy i ustawiamy znicze. Nad grobami się modlimy, prosząc o łaskę dla zmarłych.
Ciekawa historia wiąże się natomiast z nazwą „Święto Zmarłych” w Polsce. Według Kościoła jest to bowiem wspomnienie wszystkich świętych. Skąd więc wzięło się „Święto Zmarłych”? Odpowiedź jest dosyć prosta - z PRL-u. Ci z nas, którzy uważają się za katolików może nawet niejasno orientują się, że coś tu jest pomieszane. I faktycznie, Święto Zmarłych jest bardzo młode, młodziutkie jak Polska Rzeczpospolita Ludowa. W zasadzie Święto Zmarłych, zwane też Dniem Wszystkich Zmarłych, powstało w opozycji do dnia Wszystkich Świętych, które jest w chrześcijaństwie poświęcone pamięci osób świętych, szczególnie męczenników za wiarę, ale też wszystkich, których celem jest lub było życie w świętości.
Władze komunistyczne nie były w stanie zwalczyć tej wielowiekowej tradycji i tak powstał Dzień Wszystkich Zmarłych, laicko-świecka kalka Dnia Wszystkich Świętych. Było to o tyle łatwiejsze, że następny dzień, 2 Listopada to tak zwany Dzień Zaduszny, czy też Zaduszki – dzień modlitwy za dusze zmarłych. Tak komuna zasiała w głowach zamęt, mieszając ze sobą różne święta i odzierając je z religijnej otoczki. Nazwa zakorzeniła się w pamięci wielu osób i wciąż jest przekazywana młodym pokoleniom, które nawet nie zdają sobie sprawy, dlaczego mówią o pierwszym listopada tak a nie inaczej.
źródło: pisz.wm.pl
/WŻ/