Wielki Czwartek jest pierwszym dniem Triduum Paschalnego, w tradycji ludowej jest nazywany "czystym" lub "żylnikiem". Przekazywana z pokolenia na pokolenie tradycja głosi, że tego dnia nie powinno się wykonywać żadnych poważnych prac. Wszystkie porządki oraz prace domowe muszą zostać ukończone do tego dnia.

Dzień rozpoczyna Liturgia św. Bazylego Wielkiego, która jest najbardziej uroczystą liturgią prawosławną, sprawowaną 10 razy w roku. Bardzo często tego dnia biskupi obmywają nogi dwunastu kapłanom, na znak czynów Jezusa.
W trakcie nabożeństwa odczytywane są obszerne fragmenty Ewangelii, mówiące o Ostatniej Wieczerzy, obmyciu nóg apostołom, modlitwie w Getsemani. W dniu tym biskupi dokonują konsekracji myrra, czyli świętego oleju.

Wieczorem sprawowana jest jutrznia tzw. Utrenia Strastieja, podczas których odczytuje się fragmenty Ewangelii opisujące modlitwę w sadzie Getsemane, mękę, ukrzyżowanie i śmierć Chrystusa.

Wierni uczestniczący w tym nabożeństwie trzymają zapalone świece, jako symbol żarliwej modlitwy, a także świadectwo obecności przy Zbawicielu
Cerkiewna świeca Wielkiego Czwartku ma takie znaczenie jak świeca gromniczna w Kościele Katolickim. Światło wierni zabierają do domów.
Według tradycji dymem należy symbolicznie znaczyć progi i obchodzić wszystkie pomieszczenia, w każdym uczynić znak krzyża, tym samym napełniając domostwa świąteczną atmosferą.

źrodło: liturgia.pl
opr.MDz